Akcja Reinhardt (Einsatz Reinhardt) zakładała wymordowanie Żydów zamieszkałych na terenie pięciu dystryktów GG: warszawskiego, radomskiego, krakowskiego, lubelskiego i galicyjskiego, a od końca 1942 roku również w okręgu białostockim. Nazwana tak na cześć Reinharda Heydricha, szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), zabitego przez czeski ruch oporu w maju 1942 r. w Pradze.
Akcja przewidywała deportację z gett i obozów setek tysięcy Żydów, wykorzystanie ich jako siły roboczej, a następnie unicestwienie w obozach zagłady. Masową eksterminacją Żydów bezpośrednio kierowali dowódca SS i policji dystryktu lubelskiego Odilo Globocnik oraz jego zastępca Hermann Höfle, szef sztabu sztab akcji, ulokowanego w Lublinie. Akcja Reinhardt, realizowana przez Niemców do jesieni 1943 roku, pochłonęła ok. 2 mln ofiar.
W 80. rocznicę pierwszej deportacji Żydów do niemieckiego obozu zagłady w Bełżcu prezentujemy wybrane dokumenty z zasobu IPN. Zachowane materiały dot. „Akcji Reinhardt” to przede wszystkim akta śledztw prowadzonych przez Główną Komisję oraz Okręgową Komisję Badania Zbrodni Niemieckich w Lublinie jak również akta procesowe sprawców.
W nocy z 16 na 17 marca 1942 r. Niemcy przystąpili do likwidacji getta w Lublinie. Pierwsze pociągi z deportowanymi Żydami przybyły do Bełżca z Lublina i ze Lwowa.
- Getto we Lwowie
- Getto w Lublinie
- Dokumenty dotyczące getta w Lublinie
- Obóz w Bełżcu
- Dokumenty dotyczące obozu w Bełżcu