Nawigacja

Aktualności

Lublin: Szczątki 5 osób odnalezione na terenie cmentarza przy ul. Unickiej

W dniach 18-21 listopada 2019 r. zespół Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN prowadził, w ramach śledztwa Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Lublinie, prace poszukiwawczo-ekshumacyjne na Cmentarzu Rzymskokatolickim przy ul. Unickiej w Lublinie. Ich celem było odnalezienie szczątków ofiar zamordowanych w więzieniu na Zamku w Lublinie w latach 40. i 50. ubiegłego wieku. W wyniku przeprowadzonych działań ujawniono i podjęto szczątki pięciu osób, które przewieziono do Zakładu Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Zostaną one poddane badaniom sądowo-medycznym, a następnie identyfikacji genetycznej.

Cmentarz Rzymskokatolicki przy ul. Unickiej w Lublinie był w latach 1944-1954 stałym miejscem pochówków ofiar komunistycznego więzienia na Zamku w Lublinie. W tym okresie za jego murami straciło życie około 500 ludzi, z czego ponad połowę stanowiły osoby związane z konspiracją. Rozstrzelano co najmniej dwustu żołnierzy podziemia niepodległościowego skazanych na karę śmierci przez sądy wojskowe. Pochówków więziennych dokonywano pod osłoną nocy. Zwłoki transportowano furmanką, która podjeżdżała w okolice wykopanego wcześniej dołu. Początkowo ciała grzebano w tzw. mogile ogólnej. Później wykorzystywano miejsca przygotowane przez grabarzy pod bieżące pochówki. Po umieszczeniu ciała lub skrzyni ze zwłokami w dole, starannie go zasypywano, tworząc bezimienną mogiłę. Pochówki te nie były zazwyczaj ewidencjonowane. Zostały one w większości zlikwidowane na przełomie lat 60. i 70. Obecnie w miejscach pierwotnych ziemnych mogił znajdują się nowe, przeważnie murowane nagrobki.

Nekropolia przy ul. Unickiej był miejscem pochówków nie tylko ofiar więzienia. Co najmniej od września 1946 r. grzebano tam potajemnie ciała partyzantów poległych w obławach. Trafiały tam wprost z siedzib Wojewódzkiego i Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa w Lublinie albo z placówek medycznych, które dokonywały na polecenie wspomnianych urzędów oględzin lub sekcji zwłok. Ciała partyzantów trafiały na cmentarz zazwyczaj kilka, kilkanaście dni po śmierci, a zdarzało się, że i po wielu tygodniach. Wcześniej przetrzymywano je w siedzibach UB lub w więzieniu w celu identyfikacji, a także w zakładach anatomii i dopiero stamtąd trafiały do bezimiennych grobów. Ponadto, na cmentarz przekazywano ciała osób zmarłych i zakatowanych w siedzibach lubelskich placówek aparatu bezpieczeństwa.

25.11.2019
BPiI

do góry