E-KsięgarniaS 21.2020.Zn
Lublin, dnia 30 marca 2021 r.
K O M U N I K A T
Oddziałowa Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Lublinie informuje, iż w dniu 29 marca 2021 roku – wobec śmierci podejrzanego, przy jednoczesnym ustaleniu w toku postępowania, iż wszechstronnie wyjaśniano okoliczności sprawy (art. 17 § 1 pkt 5 w zw. z art.45 ust. 3 i 4 Ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. „o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu”) – zostało wydane postanowienie o umorzeniu śledztwa w sprawie o sygnaturze S 21.2020.Zn przeciwko Michaelowi Weingärtnerowi, podejrzanemu o to, że:
-
dat bliżej nieustalonych w okresie od dnia 13 lipca 1943 r. do dnia 08 lipca 1944 r. na terenie Niemieckiego Nazistowskiego Obozu Koncentracyjnego i Zagłady w Lublinie (Majdanek), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, naruszając normy prawa międzynarodowego określone w artykule 46 i 50 Załącznika do IV Konwencji Haskiej z dnia 18 października 1907 r. Regulamin dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej (Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z 1927 r., numer 21, pozycja 161) oraz w artykule VI litera „b” i „c” Porozumienia międzynarodowego w przedmiocie ścigania i karania głównych przestępców wojennych Osi Europejskiej, podpisane w Londynie dnia 8 sierpnia 1945 r. (Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z 1947 r., numer 63, pozycja 367), poprzez udział w powtarzających się zamachach skierowanych przeciwko grupom ludności osadzanym we wskazanym obozie koncentracyjnym, brał udział w dokonaniu stanowiącej pójście na rękę władzy państwa niemieckiego zbrodni wojennej, stanowiącej zbrodnie ludobójstwa, w ten sposób, że w okresie od 13 lipca 1943 r. do 04 września 1943 r. jako wartownik 4. kompanii wartowniczej, a w okresie od 05 września 1943 r. do 08 lipca 1944 r. jako wartownik 3. kompanii wartowniczej obozu koncentracyjnego Lublin, pełniąc służbę w kordonie zabezpieczającym oraz na wieżyczkach strażniczych obozu, a także przy eskorcie więźniów do miejsc pracy znajdujących się poza jego terenem, działał w celu wykonania polityki państwa niemieckiego, ukierunkowanej na eliminację określonych grup narodowych, etnicznych i rasowych, w następstwie czego nie mniej jak 22 000 rannych, chorych jeńców wojennych i osób z ludności cywilnej obszaru okupowanego poniosło śmierć, a wobec pozostałych 26 000 osadzonych stworzono warunki życia grożące ich biologicznej egzystencji,
to jest o zbrodnie z artykułu 1 punkt 1 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego (Dziennik Ustaw z 1946 r. numer 69 pozycja 377 z późniejszymi zmianami), artykułu 123 § 1 punkt 2, 3 i 4 ustawy z dnia 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny (tekst jednolity: Dziennik Ustaw z 2019 r., pozycja 1950) i z artykułu 118 § 1 ustawy Kodeks karny w związku z artykułem 11 § 2 ustawy Kodeks karny i w związku z artykułem 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (tekst jednolity: Dz.U. z 2021 r. poz. 177);
-
w dniu 03 listopada 1943 r., na terenie Niemieckiego Nazistowskiego Obozu Koncentracyjnego i Zagłady w Lublinie (Majdanek), jako wartownik 3. kompanii wartowniczej niemieckiego obozu koncentracyjnego Lublin, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, naruszając normy prawa międzynarodowego określone w artykule 46 i 50 Załącznika do IV Konwencji Haskiej z dnia 18 października 1907 r. Regulamin dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej (Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z 1927 r., numer 21, pozycja 161) oraz w artykule VI litera „b” i „c” Porozumienia międzynarodowego w przedmiocie ścigania i karania głównych przestępców wojennych Osi Europejskiej, podpisane w Londynie dnia 8 sierpnia 1945 r. (Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z 1947 r., numer 63, pozycja 367), poprzez udział w zamachu skierowanym przeciwko osadzanym we wskazanym obozie koncentracyjnym i na terenie Lublina osobom narodowości żydowskiej, w celu wyniszczenia w całości tej grupy narodowościowej, brał udział w dokonaniu stanowiącej pójście na rękę władzy państwa niemieckiego zbrodni wojennej, stanowiącej ludobójstwo, w ten sposób, że z bronią w ręku pełnił służbę w kordonie zabezpieczającym przeprowadzaną na terenie obozu koncentracyjnego Lublin akcję eksterminacyjną Żydów – tzw. „Akcję Erntefest”, w przebiegu której zamordowano nie mniej jak 17 000 osób,
to jest o zbrodnie z artykułu 1 punkt 1 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego, artykułu 123 § 1 punkt 4 ustawy z dnia 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny i z artykułu 118 § 1 ustawy Kodeks karny w związku z artykułem 11 § 2 ustawy Kodeks karny i w związku z artykułem 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu;
-
w okresie od dnia 13 kwietnia 1945 r. do dnia 05 maja 1945 r. na terenie III Rzeszy Niemieckiej oraz Protektoratu Czech i Moraw, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, naruszając normy prawa międzynarodowego określone w artykule 46 i 50 Załącznika do IV Konwencji Haskiej z dnia 18 października 1907 r. Regulamin dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej (Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z 1927 r., numer 21, pozycja 161) dozorował marsz kobiet, również obywatelek polskich, osadzonych w oddziałach niemieckiego obozu koncentracyjnego Flossenbürg: w Helmbrecht i w Zwodau – z Helmbrecht (aktualnie rejencja Górna Frankonia, Kraj związkowy Bawaria) oraz ze Svatavy (aktualnie Kraj Karlowarski) do Prachatic (aktualnie Kraj Południowczeski), w przebiegu którego brał udział w dokonaniu stanowiącej pójście na rękę władzy państwa niemieckiego zbrodni wojennej, stanowiącej zbrodnie ludobójstwa, w ten sposób, że jako wartownik kompanii wartowniczej oddziału obozu koncentracyjnego Helmbrecht, pełniąc służbę w kordonie zabezpieczającym marsz oraz przy eskorcie więźniarek, poddawał je okrutnemu i nieludzkiemu traktowaniu, czym działał w celu wykonania polityki państwa niemieckiego, ukierunkowanej na eliminacje określonych grup narodowych, etnicznych i rasowych, w następstwie czego 58 kobiet rozstrzelano, a 157 kobiet zmarło z wycieńczenia, zaś wobec pozostałych zmuszanych do marszu, nie mniej jak 410 kobiet, tworzył warunki życia zagrażające ich biologicznej egzystencji,
to jest o zbrodnie z artykułu 1 punkt 1 dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego, artykułu 123 § 1 punkt 2, 3 i 4 ustawy z dnia 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny i z artykułu 118 § 1 ustawy z dnia 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny w związku z artykułem 11 § 2 ustawy Kodeks karny i w związku z artykułem 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.
Jednocześnie na podstawie art. 131 § 2 i 3 k.p.k. poucza się, iż stronom procesowym przysługuje prawo przejrzenia akt sprawy i złożenia zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji (art. 306 § 1 a k.p.k., art. 325a § 2 k.p.k. oraz art. 465 § 1 i 2 k.p.k. i art. 329 § 1 k.p.k.).
Zażalenie na powyższe postanowienie wnosi się za pośrednictwem prokuratora, który wydał postanowienie. Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od daty ukazania się komunikatu o umorzeniu postępowania i jest zawity.
Zażalenie wniesione po upływie tego terminu jest bezskuteczne (art. 122 § 1 i 2 i art. 460 k.p.k.).
Pozostałe informacje zawarte są w załączniku.